Leef jij het leven van je ouders?

Alice (43) is naar mijn praktijk gekomen omdat zij het graag anders wil. Zij heeft een verantwoordelijk baan bij een internationaal consultancy bedrijf waar keihard werken de norm is. Onlangs kreeg zij promotie en dat is mooi, maar het betekent nog harder werken en nog meer beschikbaar zijn. Steeds vaker hoort zij de roep van haar ziel die een andere weg wil inslaan. Maar zij heeft geen idee in welke richting zij het moet zoeken. “Wat ik graag wil, is die ziekelijke ambitie loslaten.”

Ik stel de eerste vraag die bij mij opkomt: “Is deze ambitie van jou, of van anderen?” Daar hoeft Alice niet lang over na te denken. “Het is een stuk van mijn vader. Hij is rond zijn veertigste ziek geworden en moest noodgedwongen het arbeidsproces verlaten. Ik had het gevoel dat ik alles, wat hij niet kon realiseren, voor hem moest doen. En dat heb ik gedaan. Maar hoe hard ik ook mijn best doe, het moet altijd nog beter en nog mooier. Toen ik vertelde dat ik promotie had gekregen, zei hij: “Maar waarom ben je nog geen partner geworden?” “Het is nooit genoeg.”

Als alleenstaande moeder met twee opgroeiende jongens heeft Alice alles strak geregeld. “Het past allemaal net, maar als er iets gebeurt dat buiten de normale orde valt, ontstaat er stress. Ik heb het gevoel dat er voortdurend een beroep op mij wordt gedaan. Dit gebeurt zowel in mijn werk als thuis met de jongens. Zij hoeven maar iets te vragen en het gebeurt meteen. Dan heb ik het maar vast gedaan en kan ik het schrappen van mijn lijstje.”

Om lucht te brengen in deze situatie gaan wij een Reis naar Binnen doen. Dit is een ontdekkingsreis door het lichaam, waarbij je je eigen antwoorden en oplossingen vindt. Alice is bekend met de Reis naar Binnen omdat zij de opleiding Methode Matheij bij mij heeft gevolgd. Daarom hoef ik weinig uit te leggen en kunnen we meteen beginnen. Zij wil zich niet meer opgejaagd, verkrampt en dienend voelen. De gevoelens die zij graag wil verwelkomen, zijn: los, met easy flow en magic. Haar ogen beginnen te sprankelen terwijl zij deze woorden uitspreekt.

Alice gaat via haar mond naar binnen en komt uit in haar hoofd. Het zit zo vol dat er geen ruimte meer over is voor haarzelf. “Waar zit jouw hoofd vol mee?”, vraag ik. Het antwoord verwondert haar. “Mijn vader neemt heel veel ruimte in, maar liefst 80%. Ik vind het echt ongelofelijk. Dat wil ik niet meer.” Zij besluit de invloed van haar vader, die zich manifesteert als een zwarte massa, te verwijderen door het lek te prikken. Het stroomt weg en zo ontstaat er eindelijk ruimte in haar hoofd. Maar dan blijkt er nog iemand te zitten: haar oma. Zij fluistert haar dingen in als: “Je moet de dingen doen zoals het hoort” en “Je moet het wel netjes houden.”

Oma mag verhuizen van haar hoofd naar haar hart. In haar hoofd is nu ruimte ontstaan, die voelt als een sterrenhemel bij nacht. Wanneer zij vanuit die sterrenhemel naar haar leven kijkt, ziet zij magie. Het voelt als gouden sterrenstof, dat door haar hele lichaam dwarrelt en er komt een weldadige rust over haar heen. Wanneer zij haar hele lijf vult met het magische stof, kan de spanning wegvloeien en kan zij meer zichzelf te zijn, thuis en op haar werk.

“Wat gebeurt er nu als de jongens weer een beroep op je doen?” Zij glimlacht. “Dat doen ze niet, want er dwarrelt iets uit mijn ogen waardoor ze denken: “Het hoeft niet, ik regel het zelf wel.” “En hoe gaat dat dan op je werk?” “Ik zit niet meer zo strak in mijn lijf, waardoor ik rustiger ben en meer mezelf kan zijn, zodat mensen minder snel een beroep op mij zullen doen en mij meer gaan helpen dan vragen.”

Een grote wens van Alice is om meer vrolijkheid in haar leven te brengen. Er blijkt een bron van vrolijkheid in haar te zitten, maar die is nog niet geactiveerd. En dat is zonde, want daardoor blijft al die vrolijkheid ongebruikt. “Wat gebeurt er als je die bron activeert?” “Dan vult mijn hele lijf zich met warmte en liefde.” Haar maag borrelt, ten teken dat het helingsproces goed op gang komt.

Als afronding laat zij zonlicht naar binnen stromen. Het vermengt zich met de sterrenhemel in haar hoofd en dat brengt vrolijkheid en lichtheid. “Het is goed zo”, zegt Alice en zij slaakt een zucht van verlichting. “Het is goed.”

Een week later ontvang ik een bericht van Alice via whatsapp: “Je moest eens weten hoe fijn het is om een leeg hoofd te hebben. Geen vaders en omaatjes die daar plek innemen.”