Geef jezelf wat je hebt gemist

Anneke (62) installeert zich met een zacht dekentje in de stoel. Zij wiebelt heen en weer totdat ze helemaal lekker ligt. Dan is ze er helemaal klaar voor. Langzaam komt zij steeds meer in een staat van ontspanning. Zij zoeft door de tunnel van licht naar boven, stapt door een gordijn van licht en dan staat zij voor de toegang naar haar zielenheiligdom.

Het is niet echt een deur, maar een ronde doorgang met in het midden een opening. Zij duwt de zware gordijnen opzij en ontwaart daarachter een tunnel die uitmondt in een grote ronde, bolle vorm. Peinzend bekijkt zij de structuur. Waar doet dit haar nou aan denken? Dan weet ze opeens waar zij is. Het is een baarmoeder en zij mag naar binnen gaan.

Door de nauwe opening wurmt zij zich naar binnen. Het voelt nat en zacht en zompig en de bodem veert mee. Aan het einde van de tunnel komt zij uit in een koepel waar zacht licht door de wanden schijnt. In deze beschutte, veilige ruimte ziet zij een klein wezentje. Het is nog niet volgroeid. In een flits beseft zij dat ik ze het zelf is waar ze naar kijkt.

Mijn moeder wil me niet
Als een bliksemslag bij heldere hemel dringt het tot haar door: mijn moeder wil me niet. Zij heeft dit moment eerder onder hypnose beleefd. Deze ervaring heeft haar kijk op het leven gekleurd en een basisgevoel van onveiligheid gecreëerd, dat is versterkt door de ervaringen in haar jeugd. Van een veilige hechting kon daardoor geen sprake zijn.

Zij kijkt naar het mensje in wording en wordt overspoeld door een intens gevoel van liefde en compassie. De volwassen Anneke, met alle kennis en wijsheid die zij heeft opgedaan, geeft het baby’tje wat het nodig heeft. Alles wat zij als kind zo node heeft gemist: liefde, koestering en geborgenheid.

Dan plaatst zij het kindje in een gouden licht en voedt haar met nieuwe overtuigingen. “Je bent veilig. Het is goed. JIJ bent goed en laat niemand jou iets anders vertellen!” Vervolgens vult zij de ruimte met sprankeltjes en bedekt de grond met deze krachtige, liefdevolle overtuigingen, zodat alles wat zij aanraakt op haar weg naar buiten haar hiervan zal vervullen.

Een nieuw begin
Deze liefdevolle energie gaat via de navelstreng ook naar de moeder, zodat zij hiervan doordrongen wordt en ze het kind dat zij in haar schoot draagt hiermee kan voeden.
Zo herschrijft Anneke het begin van haar leven en geeft zij zichzelf een nieuwe start. Wanneer zij door de tunnel van licht weer terugreist, voelt zij zich licht en vrij.

Ik ben benieuwd wat de impact is geweest van deze sessie. Anneke vertelt het me graag. “Mijn leven lang heb ik het gevoel gehad dat ik ongewenst was, dat ik mijn bestaansrecht moest verdienen. Nu heb ik dat gevoel niet meer. Ik voel dat ik ruimte mag innemen, mijzelf mag laten zien zoals ik ben. En dat is een groot geschenk.”