Durf jij te zeggen wat je denkt?

Anna (21) voelt zich vaak moe. Zij heeft weinig energie en stelt dingen uit. Als zij ergens heen gaat, ook al is het iets leuks, voelt zij zich vaak gespannen. Soms kiest zij er dan voor om de afspraak af te zeggen. Wanneer er iets gebeurt dat haar kwetst, houdt zij haar gevoelens binnen en komt het er later op een boze manier uit. Zij wil gewoon kunnen zeggen wat haar dwarszit en aangeven wat zij nodig heeft om zich fijn te voelen.

Wanneer ik vraag hoe zij zich graag wil voelen, antwoordt zij: “Hoopvol, met voldoende zelfvertrouwen voor verschillende situaties in mijn leven. Ook zou ik mij graag rustiger willen voelen en minder gestrest.” Haar lichaam geeft aan dat een Reis naar Binnen hier heel goed bij past. Om perfect aan te sluiten bij wat zij nodig heeft, doen we ook nog een stukje Grote Schoonmaak.

Anna gaat door haar oor naar binnen en komt uit bij haar hersenen. Zij kan ze echt voor zich zien als een grijzig/roze smurrie. Een deel van de hersenen wijkt af van de rest; dit gebied ziet er zwart en gekneusd uit. Dat is het deel van Anna dat snel gekwetst is. Het woord ‘sorry’ komt heel veel voor in dit deel van haar hoofd. Anna is bang om andere mensen te kwetsen. Daarom zegt ze vaak maar niets en daarmee gaat zij aan zichzelf voorbij.

De wijsheid van het lichaam
Tijdens De Reis naar Binnen maakt zij contact met de wijsheid van haar lichaam. Door naar binnen te gaan en contact te maken met dat deel van haar dat alle antwoorden en oplossingen weet, ontdekt zij dat er ook andere mogelijkheden zijn. “Ik hoef niet altijd sorry te zeggen, want het is gewoon oké om te zeggen wat je denkt. Zo voel ik mij en ik heb er recht op mij zo te voelen.”

Alle sorry woorden veegt zij uit met een wisser, zo eentje waarmee vroeger het schoolbord werd schoongeveegd. Daarna voelt zij zich opgelucht, erg opgelucht. Zij krijgt een helder beeld van vlindertjes, die zij kan loslaten in haar hoofd om alle negativiteit op te eten. Daardoor ontstaat er rust en ruimte.

Effectieve communicatie
Wanneer zij een gesprek heeft met iemand en merkt dat het haar begint te raken, kan zij de vlindertjes loslaten. Dan komt zij tot rust en heeft ze even tijd om na te denken over een passende reactie. Anna ziet het al helemaal voor zich. “Dan kan ik bijvoorbeeld zeggen: “Wat je nu zegt komt kwetsend over. Ik denk dat je het misschien anders bedoelt?” Ik ben onder de indruk van haar innerlijke wijsheid. Wat een fantastisch voorbeeld van effectieve communicatie!

Anna wil ook nog even naar haar buik waar een verdrietige golf zit, die regelmatig de kop opsteekt. Het is een glijbaan van water, die rustig en kabbelend is als er niks aan de hand is. Maar als Anna gekwetst of geïrriteerd is, verandert het in een storm op zee. Zij gaat in gesprek met het water om te ontdekken of er misschien ook een andere manier is.

Liefde in plaats van verdriet
Het water vindt dat Anna wat vaker voor zichzelf mag opkomen. Daar is zij het wel mee eens, maar de boze manier waarop dat nu gebeurt, mag anders worden. In plaats van verdriet gaat het water nu liefde naar haar hart sturen. Daardoor voelt het meteen een stuk lichter en hoopvoller. Nu gaan we naar de spanning en stress die zich heeft opgehoopt in haar lichaam. Die zit vooral in haar benen. Het voelt alsof haar spieren continu in de vluchthouding zitten, klaar om – letterlijk – de benen te nemen.

Anna vertelt haar spieren dat het goed is om aan te spannen op momenten dat het nodig is en dat zij op andere momenten mogen ontspannen. Haar spieren vinden het lastig om los te laten, omdat de boog al zo lang gespannen staat. Daarom gaat Anna heel bewust rustmomenten inlassen; momenten op de dag waarop zij even niets doet, lief is voor haar benen en ze masseert of insmeert met een zachte, geurige crème.

Fouten maken mag
Tot slot gaan we naar het zelfvertrouwen van Anna. Het zit onderin haar hart en laat zich zien als een maatbeker. De beker is door de jaren heen steeds voller geworden, maar hij is nog niet vol genoeg. Er mogen nog wel 2 of 3 streepjes bij. Anna wil graag iets tegen haar zelfvertrouwen zeggen: “Het is niet erg om onzeker te zijn, net zoals het niet erg is om fouten te maken, om even voor schut te staan. Probeer gewoon dapper te zijn en dingen te doen. Daar leer je van.”

Met deze prachtige boodschap ronden wij de Reis naar Binnen af. Anna voelt zich opgelucht en blij, haar zelfvertrouwen is gegroeid en zij voelt zich een stuk dapperder. De zorgen en het gepieker zijn naar de achtergrond verdwenen en zij ziet de toekomst positief tegemoet. Wanneer zij mijn praktijk verlaat, ziet zij er anders uit. Haar ogen stralen.